Erectiestoornissen: Hoe stress, overwerk en hormoonontregeling het seksleven van de man beïnvloeden

Erectiestoornissen: Hoe stress, overwerk en hormoonontregeling het seksleven van de man beïnvloeden

Erectiestoornissen zijn voor veel mannen een ernstig probleem. Voor het sterkere geslacht is het niet alleen een fysiologische stoornis, maar een situatie die tot woede, schaamte en angst leidt. Het is belangrijk dat een vrouw begrijpt dat het gebrek aan seksuele activiteit niet alleen stressvol is voor haar, maar ook een grote psychologische last is voor haar partner. Daarom is het belangrijk om te weten hoe impotentie ontstaat, wat je kunt doen en hoe je je man kunt helpen.

Wat is erectiestoornissen bij een man?

Erectiele disfunctie (verouderde term “impotentie”) is een van de twee meest voorkomende seksuele disfuncties bij mannen, naast vroegtijdige ejaculatie.

Vergeet niet dat een man af en toe problemen met zijn erectie kan hebben, en dat dit niet per se een waarschuwing hoeft te zijn. Een eerlijk gesprek met uw partner voorkomt dat u afstand van elkaar neemt en vergroot, indien behandeling nodig is, de kans op herstel.

Waarom erectiestoornissen optreden

Waarom erectiestoornissen optreden

Het onvermogen om een volledige geslachtsgemeenschap te hebben wordt door vele factoren beïnvloed. Meer dan 20% van alle gevallen van erectiestoornissen wordt veroorzaakt door psychogene factoren:

  • stress, problemen op het werk;
  • mislukkingen in je persoonlijke of professionele leven;
  • vermoeidheid en overwerk;
  • complexen en een laag zelfbeeld;
  • eerdere mislukkingen bij seksuele gemeenschap;
  • traumatische ervaringen in verband met seks;
  • angst om een partner zwanger te maken;
  • ongepaste ideeën over seks (bijvoorbeeld dat seks een zonde is);
  • onbevredigde seksuele voorkeuren;
  • conflicten met een partner of wantrouwen;
  • verlies van lichamelijk verlangen naar een partner.

Ook de levensstijl kan de kwaliteit van een erectie beïnvloeden. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door stimulerende middelen (sigaretten, alcohol, drugs), maar ook door lichamelijke inactiviteit, een ongezond dieet en overtollig lichaamsvet. Daarnaast zijn ook sommige ziekten verantwoordelijk voor het uitblijven van een erectie:

  • hormonale stoornissen (bv. testosterontekort, schildklierafwijkingen);
  • diabetes en de complicaties daarvan;
  • hart- en vaatziekten (waaronder arteriële hypertensie en atherosclerose);
  • te veel cholesterol in het bloed;
  • neurologische ziekten (bv. multiple sclerose);
  • schade aan de bloedvaten en zenuwen die verantwoordelijk zijn voor de erectie.
  • Erectiestoornissen kunnen een voorloper zijn van andere gezondheidsproblemen.

Welke methoden kunnen worden gebruikt om erectiestoornissen te behandelen?

Om te beginnen moet elke behandeling worden afgestemd op de individuele patiënt. Daartoe moet een anamnese worden afgenomen en moeten de nodige tests worden uitgevoerd.

Er zijn verschillende mogelijkheden om erectiestoornissen bij mannen te behandelen. De methoden worden geselecteerd op basis van onderzoek, afhankelijk van de oorzaak van het probleem. Een ervan is farmacotherapie, d.w.z. behandeling met geneesmiddelen. Dit kunnen geneesmiddelen zijn die testosteron bevatten, fosfodiësteraseremmers of synthetische analogen van natuurlijke prostaglandine die rechtstreeks in de penis worden geïnjecteerd.

Een andere behandelingsmogelijkheid die vaak wordt toegepast en veel succes heeft gehad, is psychotherapie. In veel gevallen ligt het probleem met het krijgen van een erectie immers in de psyche. Het probleem wordt verergerd door het feit dat veel mannen seks zien als een terrein om zichzelf te testen en hun mannelijkheid te tonen – in zo’n situatie kan elke mislukking in bed leiden tot een vicieuze cirkel – de frustratie bouwt zich op en verhindert hen steeds vaker een erectie te krijgen.

Er is geopperd dat dergelijke problemen kunnen worden gecorrigeerd door middel van psychotherapie. In dit verband wordt met name gebruik gemaakt van cognitieve gedragstherapie, waarvan de doeltreffendheid door talrijke studies is bevestigd. Het doel ervan is de mentale barrières te doorbreken die een goede erectie verhinderen of kunnen belemmeren.

Naast psychologische methoden om met het probleem om te gaan, kan een psychotherapeut ontspanningstechnieken, veranderingen in dieet en levensstijl en meer lichaamsbeweging aanbevelen.

Helaas blijkt uit onderzoek dat slechts ongeveer vijf procent van de mannen met erectiestoornissen kiest voor een behandeling. De reden hiervoor is vaak onwetendheid over het feit dat een dergelijk intiem probleem met de juiste therapeutische aanpak kan worden behandeld. Hier is een sleutelrol weggelegd voor de vrouw – zij moet niet aarzelen om met haar partner te praten, belangstelling te tonen voor zijn problemen, artsen te raadplegen en medische artikelen te lezen.

Hoe een vrouw moet reageren op de erectiestoornis van haar partner

Als het probleem zich met tussenpozen voordoet, moet u er niet op focussen, laat staan de man onder druk zetten. In plaats daarvan moet je begrip en steun tonen, bijvoorbeeld door aan te bieden een ontspannend bad te nemen, een goede film te kijken, een glas wijn te drinken. Voor veel mannen is het moment waarop zo’n intiem probleem zich voordoet een moment van grote emotionele en psychologische gevoeligheid. Natuurlijk zullen maar weinig mannen dit toegeven, en daarom is de steun van een partner zo belangrijk.

Als een vrouw vermoedt dat haar partner erectiestoornissen heeft – elke poging tot seks eindigt in een mislukking – moet u haar man voorstellen een specialist te bezoeken. Praat er voorzichtig en discreet over, zonder verwijten, en herinner hem eraan dat jullie een team zijn en dat er altijd steun zal zijn. Het beste is om een psycholoog, een seksuoloog of een uroloog te bezoeken, dit zijn de specialisten die de meeste kennis hebben over de diagnose en behandeling van erectiestoornissen. Als een man zijn vrouw niet kan bevredigen, betekent dat niet dat hij een andere vrouw heeft die hij al “verzadigd” heeft. Vaak is er een echt probleem waar de partner niet over kan en durft te praten.