Mislukkingen in het seksleven van een man worden soms aangeduid als impotentie, wat niet helemaal waar is. Impotentie is totale seksuele impotentie, waarbij een man helemaal geen geslachtsgemeenschap kan hebben. Het is vrij zeldzaam.

De moderne term “erectiestoornis”, die in 1988 door Amerikaanse urologen werd bedacht ter vervanging van de verouderde term “impotentie”, wordt gebruikt voor incidentele of intermitterende erectieproblemen die de meeste mannen ervaren. Het verwijst naar het onvermogen van een man om een erectie van de penis te krijgen of te behouden die voldoende is voor wederzijds bevredigende (d.w.z. voor beide seksuele partners bevredigende) geslachtsgemeenschap. In sommige gevallen gaat erectiestoornis gepaard met een verminderd libido (geslachtsdrift), verminderde ejaculatie en orgasme.

Er is sprake van een zwakke erectie of “erectiestoornis” als ziekte wanneer de erectieproblemen al langere of kortere tijd aanhouden, gemiddeld ten minste 3 tot 5 maanden.

Volgens sommige statistieken heeft ongeveer 40% van de mannen tussen 40 en 55 jaar op de een of andere manier last van erectiestoornissen.

Tot de belangrijkste oorzaken van erectiestoornissen behoren ontstekingsziekten van de prostaat (prostatitis), hart- en vaatziekten (bij ouderen) en diabetes mellitus.

Het mechanisme van de erectie bij de man

Om het mechanisme van de erectie te begrijpen, is een goed begrip van de anatomie en fysiologie van het mannelijk genitaal systeem noodzakelijk. De mannelijke penis bestaat uit twee holle lichamen en een sponsachtig lichaam. Elk caverneus lichaam is spoelvormig en evenwijdig aan elkaar, terwijl het sponsachtige lichaam, dat eindigt in de eikel van de penis, eronder ligt. Elk caverneus lichaam wordt van bloed voorzien door zijn eigen slagader, die het bloed aanvoert en afvoert via de aderen. De spelonken zijn niet met elkaar verbonden door bloedvaten.

Het weefsel waaruit het lichaam van de penis bestaat heeft een losse sponsachtige structuur, en bestaat uit vele kleine lacunen (of spelonken) die zich kunnen vullen met bloed, waardoor een erectie mogelijk wordt. U kunt hier meer lezen over de structuur van de mannelijke geslachtsorganen.

Wanneer een man seksueel opgewonden is, verwijden de slagaders van de penis die bloed naar de caverneuze en sponzige lichamen transporteren zich tegelijkertijd en vernauwen de aders die het bloed naar buiten transporteren zich. Als gevolg van dit proces hoopt een bepaalde hoeveelheid bloed zich onder druk op in de holle organen van de penis, waardoor spanning in de penis ontstaat, die een erectie wordt genoemd.

Wie lijdt er aan impotentie of erectiestoornissen?

Erectiestoornissen zijn iets waar veel mannen mee te maken krijgen, ongeacht hun leeftijd. Er is bijna geen volwassen man die niet minstens één keer in zijn leven een erectiestoornis heeft gehad.

Oorzaken en vormen van erectiestoornissen

Urologen maken onderscheid tussen organische en psychogene erectiestoornissen.

Psychogene erectiestoornissen worden veroorzaakt door de psycho-emotionele eigenschappen van een man.

Een organische vorm van erectiestoornissen, veroorzaakt door bepaalde veranderingen of stoornissen in het lichaam: endocrien, vasculair, neurologisch, medicatie, lokaal (zie hieronder).

Vaak wordt erectiestoornis door organische oorzaken verergerd door een psychologische component, die kan blijven bestaan nadat de onderliggende oorzaak is weggenomen.

Wat psychogene erectiestoornissen onderscheidt van organische erectiestoornissen is de aanwezigheid van normale erecties tijdens masturbatie, nachtelijke en spontane erecties tijdens het fantaseren en het bekijken van erotische foto’s en video’s, en het wegvallen van erecties tijdens directe intimiteit met een partner.

Psychogene erectiestoornissen

Dit soort erectiestoornissen wordt veroorzaakt door een psychologische component. Vaak overlapt een psychologische component een organische erectiestoornis. Depressie, langdurige stress, algemene chronische vermoeidheid, onwel voelen, ontevredenheid met zichzelf of de partner, conflicten met de seksuele gewoonten en voorkeuren, angst voor zwangerschap of besmetting met een SOA kunnen ertoe leiden dat een man geen erectie krijgt, verliest of niet genoeg krijgt. Het niet krijgen van een erectie kan optreden als de seks plaatsvindt in een verstoorde of onveilige omgeving (auto, ouderlijk huis, niet afgesloten kantoor, lift).

Een selectieve vorm van erectiestoornis waarbij een man met één partner geen gemeenschap kan hebben, terwijl hij dat met andere partners wel kan. Oudere mannen klagen vaak over het ontbreken of de slechte kwaliteit van de erectie bij seks met hun vrouw, terwijl ze geen erectieproblemen hebben bij hun minnaars. Of de omgekeerde situatie, waarbij een man alleen bij zijn vrouw een goede erectie heeft, maar bij andere partners geen erectie.

Een andere variant van psychogene erectiestoornissen is het zogenaamde ‘first encounter syndrome’, ‘first wedding night syndrome’ of debuterende erectiestoornis, waarbij erectieproblemen optreden wanneer een man voor het eerst intiem wordt met zijn partner. Voor veel jonge mannen wordt het falen bij de eerste seks (vooral als de reactie van de partner hard en kritisch was) een psychologische barrière, die kan leiden tot grotere problemen in het verdere seksuele leven.

Een vorm van situationele erectiestoornissen is wanneer een erectie verloren gaat bij het omdoen van een condoom.

Psychogene erectiestoornissen worden gekenmerkt door:

Plotseling begin, vaak bij de eerste geslachtsgemeenschap, bij verandering van seksuele partner.

Nachtelijke, spontane erecties, (erecties tijdens seksuele fantasieën, het kijken naar erotische foto’s en films) blijven bewaard.

“Situationele” erectiestoornissen, wanneer zich onder bepaalde omstandigheden problemen voordoen (overgang van voorspel naar directe geslachtsgemeenschap, omdoen van een condoom, enz.) Na mislukte geslachtsgemeenschap wordt de man gekweld door gedachten aan zijn eigen minderwaardigheid, de angst voor herhaling van de mislukking, en geleidelijk ontstaat een angstig verwachtingssyndroom.

Soms gaat een verminderde erectie gepaard met een versnelde zaadlozing.

Organische erectiestoornissen worden gekenmerkt door

• Een geleidelijke start
• Nachtelijke en spontane erecties nemen af.
• Normaal of verminderd libido (geslachtsdrift)
• Problemen ontstaan ongeacht de externe omstandigheden

Endocriene erectiestoornissen

Sommige endocriene ziekten leiden tot ernstige impotentie. Bij hypogonadisme is er onvoldoende productie van testosteron, het belangrijkste mannelijke geslachtshormoon, door de testikels. In dit geval neemt de man de overheersing van vrouwelijke secundaire geslachtskenmerken waar: de hoge toon van de stem, gebrek aan gezichts- en lichaamsbeharing, afzetting van vet van het vrouwelijke type in de borst, dijen, billen. Seksueel verlangen en erectie zijn afwezig. De ziekte is ernstig en wordt behandeld door endocrinologen.

Een tumor van de hypofyse bepaalt hoge niveaus van prolactine, een hormoon geproduceerd door deze klier, die zich in de hersenen bevindt.

Neurologische erectiestoornissen

Trauma’s aan de hersenen, het ruggenmerg, het bekken en het perineum met schade aan de hoofdzenuwen, operaties aan deze gebieden, epilepsie, de ziekte van Parkinson en multiple sclerose kunnen leiden tot permanente erectiestoornissen tot en met impotentie.

Vasculaire erectiestoornissen

Dit is een van de meest voorkomende vormen van erectiestoornissen. Zoals gezegd ontstaat een erectie wanneer de arteriële bloedstroom naar de penis toeneemt en tegelijkertijd de uitstroom wordt geblokkeerd. Erectiestoornissen kunnen optreden bij onvoldoende arteriële doorstroming of overmatige veneuze afvoer. In het eerste geval is het bereiken van een erectie moeilijk, traag, hard, vaak een onvolledige erectie, en is de penis slap. Bij onvoldoende veneuze afvoer daarentegen, komt de opwinding van de penis snel, is de erectie goed genoeg, maar verdwijnt ze snel, waardoor de voltooiing, of soms zelfs het begin, van de geslachtsgemeenschap wordt verhinderd.

Deze vorm van erectiestoornissen komt voor bij diabetes mellitus, hypertensie, atherosclerose, endarteritis, spataderen, bekken- en perineumletsels. Naast het vasculaire mechanisme van erectiestoornissen gaan deze ziekten gepaard met neurologische en medicamenteuze componenten, waardoor impotentie moeilijk te behandelen is.

Erectiestoornissen bij chronische prostatitis

Het mechanisme van erectiestoornissen bij prostatitis is gemengd. Langdurige stagnatie, ontsteking, dystrofie en littekenvorming van de prostaatklier leidt tot een abnormaal metabolisme en geslachtshormoonhuishouding, waardoor de zenuwplexussen die de erectie- en ejaculatiecentra in het ruggenmerg verbinden, negatief worden beïnvloed. De uitputting van deze centra veroorzaakt eerst voortijdige ejaculatie, gevolgd door erectiestoornissen. Dit gaat gepaard met een psychogene component. Door seksuele frustratie kunnen sommige mannen geslachtsgemeenschap vermijden, waardoor de congestie in het seksuele systeem toeneemt. De zogenaamde “vicieuze cirkel” van de ziekte wordt gevormd: “angst – zelfcontrole – falen – angst”.

Medicinale oorzaken van erectiestoornissen

Er zijn een aantal geneesmiddelen die een negatief effect hebben op de erectie. Hormonale geneesmiddelen die mannelijke geslachtshormonen blokkeren (anti-androgenen), vrouwelijke geslachtshormonen, geneesmiddelen die het centrale zenuwstelsel beïnvloeden, geneesmiddelen die gebruikt worden om hypertensie te behandelen en andere. Als u medicijnen voorgeschreven krijgt, lees dan de gebruiksaanwijzing zorgvuldig door, vooral het gedeelte: bijwerkingen, en bespreek vervolgens met uw arts de mogelijke vooruitzichten op erectiestoornissen.

 Lokale oorzaken van erectiestoornissen

Dit zijn factoren van verschillende oorsprong die leiden tot sclerose van het eiwitachtige membraan van de penis en de caverneuze lichamen. Het elastische weefsel van de caverneuze organen wordt geheel of gedeeltelijk vervangen door grof bindweefsel (littekenweefsel), waardoor het onmogelijk wordt een erectie te krijgen. Dit komt voor als gevolg van trauma aan de penis, herhaalde injecties van bepaalde geneesmiddelen in de penis, priapisme (lange pijnlijke erectie). Ook frequente langdurige geslachtsgemeenschap (meer dan 4 uur) onder invloed van diverse stimulerende en verdovende middelen kan leiden tot sclerose van het caverneuze weefsel.

Leeftijdsgebonden kenmerken van erectiestoornissen

Psychogene erectiestoornissen (debuterende ED, situationele ED, faalangstsyndroom) komen vaker voor bij jonge mannen van 18-25 jaar en hebben psychologische oorzaken, en kunnen in de meeste gevallen met succes worden behandeld met rationele psychotherapie.

Bij mannen van middelbare leeftijd, tussen 30 en 50 jaar, komt het vaker voor dat erectiestoornissen in verband worden gebracht met prostaataandoeningen, zaadknobbels en uitputting van de ruggenmergcentra die erectie en ejaculatie regelen.

Boven de 50 jaar treden endocriene stoornissen in verband met een leeftijdsgebonden achteruitgang van de testiculaire hormonale functie op.

Behandeling van erectiestoornissen

Aangezien een erectie een proces is dat afhankelijk is van de algemene gezondheid, kunnen alle maatregelen ter verbetering van de algemene conditie van het lichaam worden gezien als een middel om een erectie te verbeteren. De sleutel tot een succesvolle behandeling is het vaststellen van de oorzaak van de aandoening, d.w.z. het diagnosticeren van erectiestoornissen.

Als u zelf inziet dat uw erectieproblemen een psychologische oorzaak hebben, kunt u proberen ze zelf weg te nemen. Herstel de verstandhouding met uw partner, praat met haar over de situering van het probleem, verminder de negatieve effecten van slechte gewoonten (tabaksmisbruik, alcoholmisbruik), regel uw voeding, slaap, leid een actieve levensstijl. In alle andere gevallen moet u naar een uroloog, androloog of seksuoloog.

De behandeling van erectiestoornissen vindt plaats na een uitgebreid onderzoek van de patiënt. Voor het opstellen van een behandelplan is een duidelijk inzicht nodig in de oorzaak van de erectiestoornis bij elke individuele patiënt. Het mannelijk genitaal systeem wordt onderzocht op ontstekingsziekten, seksueel overdraagbare aandoeningen worden uitgesloten en indien nodig worden de geslachtshormoonspiegels onderzocht. De behandeling wordt individueel afgestemd, rekening houdend met de fysieke en emotionele kenmerken van elke man.

Onze kliniek is uitgerust met alle apparatuur die nodig is voor een succesvolle behandeling van onze patiënten.

Lokale negatieve druktherapie (LDP)

De methode van lokale decompressie (LOD – local negative pressure) wordt in onze kliniek gebruikt om erectiestoornissen bij mannen te diagnosticeren en te behandelen. Het principe van de methode is gebaseerd op de eigenschap van de holle ruimtes van de penis om zich met bloed te vullen onder omstandigheden van verminderde druk, die worden gecreëerd door een speciale minibarokamer. Op de penis van de patiënt wordt een doorzichtige plastic kolf geplaatst die verbonden is met een apparaat dat lucht uit de kolf verwijdert. Het resultaat is een toename van de arteriële bloedstroom en een massage van de penisvaten en het sponsachtige weefsel van het caverneuze lichaam. Dit resulteert in een reflexieve toename van de bloedcirculatie in de prostaat en in de centra van ejaculatie en erecties in het ruggenmerg. Het is bewezen dat tijdens een sessie van falodecompressie de doorbloeding van de penis 4 tot 5 maal toeneemt.

Er zijn verschillende methoden voor LOD-therapie. Wij gebruiken het gecombineerde effect van decompressie en rode laserstraling van lage intensiteit (vacuüm lasertherapie). De laserstraling stimuleert de activiteit van celmembranen en bloedvormende elementen, wat leidt tot een toename van de activiteit van het zuurstofmetabolisme, d.w.z. bijdraagt tot zuurstofverrijking van de caverneuze weefsels. Bovendien is er als gevolg van de toegenomen microcirculatie een aanzienlijke toename van de penetratie van medicijnen in het weefsel, die wij tijdens de behandeling toepassen. Onze kliniek gebruikt een van de beste AMVL 01 Yarovit apparaten

Intracavernosale toediening van geneesmiddelen

Een van de eerste methoden om een erectie te krijgen, gebruikt sinds 1975. Tegenwoordig wordt de methode steeds minder gebruikt vanwege het ongemak. Voor de geslachtsgemeenschap injecteert de man een speciaal preparaat in de corpora cavernosa van de penis. Het resultaat is een sterke en langdurige erectie. De dosering van het middel is strikt individueel en deze methode om een erectie te krijgen mag niet vaker dan één keer per week worden gebruikt.

Nadelen van de methode: ongemak bij de toepassing, omdat de injectie rechtstreeks in de penis wordt gegeven, en niet iedere man is daartoe in staat, alsmede een relatief hoog aantal complicaties. De eerste geneesmiddelen uit deze groep veroorzaakten vaak de ontwikkeling van priapisme, een aanhoudende pijnlijke erectie die kan leiden tot bloedstolling in de caverneuze lichamen. Te frequente injecties kunnen leiden tot sclerose van het caverneuze weefsel. Moderne preparaten zijn echter vrij veilig als alle toepassingsregels nauwkeurig worden gevolgd.

Intra-urethrale toediening van zetpillen

Een vasoactief geneesmiddel wordt 20 minuten voor de intimiteit in de urethra geïnjecteerd, waardoor een goede erectie gedurende ten minste 1 uur wordt gegarandeerd. De methode is niet op grote schaal toegepast vanwege de hoge kosten van het geneesmiddel. Deze methode heeft geslachtsgemeenschap echt “goud” gemaakt.

Medicijntherapie

Het effect van geneesmiddelen voor de behandeling van erectiestoornissen is het verhogen van de algemene tonus van het organisme, het verhogen van de bloedcirculatie in de geslachtsorganen en het verbeteren van de hormonale stofwisseling. Deze geneesmiddelen omvatten vele kruidenextracten, zoals tinctuur van ginseng, eleutherococcus, leuzea, guldenwortel, zamanicha, Manchurian aralia, pantocrine, alsmede extract van waaierpalm en yohimbe-schors.

Een doorbraak in de farmacologische stimulering van de erectie was de uitvinding van vasoactieve stoffen. Deze zijn echter slechts voor ongeveer 75% werkzaam en zijn niet therapeutisch, maar hebben slechts een korte werkingsduur na gebruik. Bij de behandeling van erectiestoornissen gaat het er vooral om de onderliggende oorzaak van de erectiestoornis op te sporen en te behandelen, d.w.z. de onderliggende ziekte te behandelen die tot de erectiestoornis heeft geleid.

Vaatchirurgie aan de penis

Chirurgische behandeling wordt toegepast bij onomkeerbare veranderingen in de bloedvaten van de penis. Het doel is de vaten te enten om de arteriële stroom naar de penis te vergroten en de veneuze uitstroom te bemoeilijken. Helaas garandeert geen van deze technieken resultaat en bestaat er een groot risico dat de zenuwen die verantwoordelijk zijn voor de erectie worden beschadigd.

Penile endoprotheses

Het is de meest radicale manier om de erectiele functie te herstellen en wordt gebruikt wanneer alle andere methoden niet werken. Er worden speciale prothesen geplaatst op de plaats van de corpora cavernosa van de penis. Prothesen zijn er in verschillende uitvoeringen. De eenvoudigste zijn halfstijve staven van polymere materialen. De penis bevindt zich in een toestand van permanente erectie, wat niet erg comfortabel is. Een modificatie is een prothese met een soort gewricht dat twee standen heeft.

Een modernere prothese is een functionele prothese. Op de plaats van de cavernes worden speciale cilindervormige holle elastische reservoirs geplaatst. Een reservoir met vloeistof om de vaten te vullen wordt geïnstalleerd in de voorste buikwand, achter het schaambeen. en een pompapparaat om de vloeistof te pompen wordt in het scrotum ingebracht. Om een erectie te krijgen, pompt de man vloeistof in de cilinders. De erectie is vrij sterk en duurt onbeperkt. Na de gemeenschap wordt de vloeistof afgetapt door een speciale klep en keert de penis terug naar zijn rusttoestand.

De nadelen van deze methode zijn de hoge kosten van de operatie, de mogelijkheid van complicaties (ontsteking en afstoting van het implantaat) en de totale onomkeerbaarheid van de operatie, aangezien de caverneuze lichamen van de penis volledig worden verwijderd.

Preventie van erectiestoornissen bij mannen

Om het risico op erectiestoornissen te verminderen, adviseren wij een gezonde levensstijl, waarbij slechte gewoonten zoals roken, drugs en minder alcoholgebruik worden vermeden. Een actieve levensstijl, regelmatige lichaamsbeweging en regelmatige seksuele activiteit zonder lange periodes van onthouding en seksuele overdaad zullen uw seksuele levensduur verlengen en een lang en vreugdevol seksleven in stand houden.