Erectiele disfunctie of impotentie is het onvermogen om een erectie te krijgen of te behouden die voldoende is voor geslachtsgemeenschap. Bijna de helft van alle mannen boven de 40 heeft last van erectiestoornissen.

Erectiestoornissen die van tijd tot tijd optreden hoeven geen ernstige zorgen te baren. Veelvuldige seksuele problemen veroorzaken echter stress, verminderen het zelfvertrouwen en kunnen leiden tot relatiebreuken.

Een slechte erectie kan een signaal zijn van andere pathologieën. Zo wijst een gebrek aan ochtend erectie op organische disfunctie: cardiovasculaire pathologie (atherosclerose, coronaire hartziekte), metabole stoornissen (bijv. diabetes mellitus).

Impotentie kan worden veroorzaakt door mentale of psychologische factoren: stress, depressie, enz. Maar psychogene erectiestoornissen kunnen alleen worden bevestigd als organische varianten zijn uitgesloten.

De ernstigste vormen van impotentie zijn van gemengde aard en komen voor bij diabetes mellitus, nierfalen en na uitgebreide operaties aan de bekkenorganen. Dit komt door de verslechtering van de bloedstroom als gevolg van onomkeerbare veranderingen in de vaat- en spelonkweefsels van de penis.

De diagnose van erectiestoornissen houdt in dat moet worden vastgesteld of er een psychogene of organische oorzaak is

Organische vormen worden behandeld door urologen; psychogene vormen door psychiaters en/of seksuologen. In de meeste gevallen is een onderzoek door een uroloog voldoende om een behandelingsstrategie te kiezen.

Lichamelijk onderzoek. Onderzoek, palpatie van de penis en testikels, zenuwtest voor gevoeligheid…

Bloed- en urineonderzoek. Het cardiovasculaire en endocriene systeem worden gecontroleerd, evenals de aanwezigheid van diabetes of andere ziekten die de potentie beïnvloeden.

Een echografie. Soms uitgevoerd in combinatie met een injectie van speciale medicijnen in de penis om de doorbloeding te stimuleren. Zo wordt de bloedtoevoer naar het orgaan beoordeeld.

Een psychologische test. Identificeert depressie of andere mogelijke psychologische oorzaken van de ziekte.

De behandeling van impotentie met tabletten is effectief in 95% van de gevallen

Het eerste wat een arts moet doen is ervoor zorgen dat de therapie voor chronische ziekten, indien voorgeschreven, correct is.

Afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de erectiestoornis krijgt u verschillende behandelingsmogelijkheden aangeboden. Uw arts zal u de risico’s en voordelen van elke behandeling uitleggen. In 95% van de gevallen volstaat het om stimulerende geneesmiddelen te nemen: Sildenafil (Viagra), Tadalafil (Adkirka, Cialis), Vardenafil (Levitra, Staxxin), Avanafil (Stendra).

Al deze middelen tegen impotentie versterken de werking van stikstofmonoxide. Dit is een natuurlijke chemische stof die het lichaam produceert om de spieren van de penis te ontspannen en de bloedstroom te stimuleren.

Raadpleeg uw arts voordat u een geneesmiddel inneemt, inclusief vrij verkrijgbare supplementen en kruidenmiddelen, om de juiste keuze te maken.

De pillen tegen impotentie werken misschien niet meteen. Het kan tijd kosten om de juiste en de juiste dosering te vinden. Medicijnen kunnen minder effectief zijn in bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld na een prostaatoperatie of als u diabetes heeft.

Mogelijke bijwerkingen: rood gezicht, verstopte neus, hoofdpijn, gezichtsstoornissen, rugpijn en maagklachten.

Sommige geneesmiddelen voor erectiestoornissen kunnen gevaarlijk zijn als u

• Gebruik van nitraatmedicijnen die gewoonlijk worden voorgeschreven bij pijn op de borst (angina pectoris), zoals nitroglycerine, isosorbidemononitraat en isosorbidedinitraat.
• lijden aan een hartziekte of hartfalen
• Een lage bloeddruk hebben (hypotensie)

Als de stimulerende pillen geen effect hebben, worden urethrale zetpillen of injecties met vaatverwijders voorgeschreven.

Voor elke injectie wordt een individuele dosis gekozen om een erectie op te wekken die niet langer dan een uur duurt. Omdat de gebruikte naald zeer dun is, is er weinig pijn op de injectieplaats. De injecties kunnen door uzelf worden gegeven.

Alprostadil. Injecties met een fijne naald aan de basis of in de penis. In sommige gevallen een combinatie van papaverine, alprostadil en fentolamine. Deze gecombineerde geneesmiddelen staan bekend als bimix (als het twee geneesmiddelen zijn) of trimix (als het drie geneesmiddelen zijn). Bijwerkingen: lichte bloedingen op de injectieplaats, langdurige erecties (priapisme) en, in zeldzame gevallen, de vorming van fibreus weefsel op de injectieplaats.

Alprostadil in de vorm van een zetpil. Het heeft de grootte van een luciferstokje en wordt met een speciale applicator in de plasbuis ingebracht. Een erectie ontstaat meestal binnen 10 minuten en duurt een half uur tot een uur. Bijwerkingen: lichte bloedingen en fibrose van het weefsel in de penis.

Testosteronvervangingstherapie. Kan de eerste lijn van behandeling zijn of gecombineerd met andere methoden indien impotentie optreedt als gevolg van verlaagde niveaus van dit hormoon.

Penisprotheses zijn de volgende stap als conservatieve therapie heeft gefaald.

Halfstijve implantaten kunnen gratis worden aangebracht in de Urologiekliniek van de Sechenov Universiteit, of via een betaalde dienst, opblaasbare hydraulische prothesen die de functie van de penis volledig nabootsen.

Opblaasbare implantaten. De meest voorkomende. Ze werken door zachte siliconen staafjes in de penis op te blazen. Na de geslachtsgemeenschap wordt de vloeistof weer afgevoerd.

Driedelige opblaasbare implantaten bestaan uit de volgende onderdelen:

• een met vloeistof gevuld reservoir onder de buikwand
• pomp en afvoerklep in het scrotum
• twee opblaasbare cilinders in de penis

Het tweedelige model werkt op dezelfde manier, maar het vloeistofreservoir maakt deel uit van een pomp die in het scrotum wordt geïmplanteerd.

Halfstijve prothesen zijn twee flexibele staven in het lichaam van de penis. Hij wordt altijd in een halfgebogen positie gehouden en verandert niet van grootte of stabiliteit.

Vergelijking van verschillende soorten prothesen

1. driecomponenten

VOORDELEN

• De meest natuurlijke erectie
• De natuurlijke positie van de penis wanneer de pomp daalt

NOODZAKELIJK

• Samengesteld uit meer onderdelen, storingen zijn mogelijk
• Heeft een reservoir in de buikholte nodig

2. Tweedelig

VOORDELEN

• De natuurlijke positie van de penis wanneer de pomp daalt

NOODZAKELIJK

• Mechanisch complexer dan zijn halfstijve tegenhanger
• Minder harde erectie dan de driedelige tegenhanger

3. Halfstijf

VOORDELEN

• Betrouwbaarheid
• Gemakkelijk te gebruiken

NOODZAKELIJK

• De penis is altijd halfhard
• Constante druk aan de binnenkant – kans op letsel
• Ongemakkelijk te verbergen onder kleding

Penispomp. Vacuümapparaat dat bestaat uit een holle buis met een handmatige of op batterijen werkende pomp. Helpt om bloed in de penis te zuigen. Om een erectie te behouden wordt in de basis geknepen met een elastische ring, die na de seks wordt verwijderd. Mogelijke bijwerkingen: bloeden van de penis, problemen met het lozen van sperma als de ring in de plasbuis knijpt.

De implantatie van een driedelige hydraulische prothese wordt beschouwd als de gouden standaard bij de behandeling van impotentie.

Maar in gevallen waarin de prostaat is verwijderd, wordt een tweedelig exemplaar aanbevolen, omdat postoperatieve littekens in de bekkenholte het inbrengen van het reservoir kunnen verhinderen.

Opblaasbare prothesen hebben een goed cosmetisch effect – ze zijn niet zichtbaar als ze inactief zijn, het activeringsproces is bijna vergelijkbaar met een fysiologische erectie. U kunt zonder angst naar openbare gelegenheden gaan – de prothese zal niet zichtbaar zijn.

Halfstijve implantaten hebben een goede mechanische sterkte, maar zijn enigszins oncomfortabel. De penis verkeert in een toestand van permanente kunstmatige erectie en wordt door kleding omsloten. Er bestaat een risico op perforatie en naar buiten trekken van de prothese.

Het inbrengen van een prothese heeft geen invloed op de vruchtbaarheid als die voor de operatie normaal was.

Phalloprosthetics operaties zijn pijnloos

Toegang onder zachte spinale anesthesie via een incisie van drie centimeter in de scrotale of schaamstreek. In het laatste geval is er minder kans op complicaties en zijn combinaties met andrologische operaties mogelijk, bijvoorbeeld penisverlenging in één fase. In het tweede geval wordt het witte membraan van de twee corpora cavernosa ingesneden en wordt met een speciale bougie een ruimte gecreëerd waarin de prothese kan worden ingebracht.

Voor 3-delige prothesen worden nog twee chirurgische stappen uitgevoerd: een reservoir en een scrotale pomp worden via dezelfde incisie geplaatst. De wond wordt vervolgens laag voor laag gehecht en de cosmetische hechting is na de operatie vrijwel onzichtbaar.

Er is geen pijn tijdens en na de operatie. De urethrale katheter wordt na 15-20 uur verwijderd. Ontslag vindt plaats op dag 2-3. Activering van de prothese vindt plaats met de arts na 3-4 weken.